Semua perbualan di Johor

  1. Sembang di Johor Bahru
  2. Sembang di Kluang
  3. Sembang di Batu Pahat
  4. Sembang di Kampung Pasir Gudang Baru
  5. Sembang di Muar
  6. Sembang di Ulu Tiram
  7. Sembang di Taman Senai
  8. Sembang di Segamat
  9. Sembang di Kulai
  10. Sembang di Kota Tinggi
  11. Sembang di Pontian Kechil
  12. Sembang di Tangkak
  13. Sembang di Bakri
  14. Sembang di Yong Peng
  15. Sembang di Pekan Nenas
  16. Sembang di Mersing
  17. Sembang di Labis
  18. Sembang di Kampung Simpang Renggam
  19. Sembang di Parit Raja
  20. Sembang di Kelapa Sawit
  21. Sembang di Buloh Kasap
  22. Sembang di Chaah
Johor

Johor, dahulunya dikenali sebagai Johor, adalah negeri Malaysia di selatan Semenanjung Malaysia. Johor mempunyai sempadan darat dengan negeri-negeri di Malaysia Pahang di utara dan Melaka dan Negeri Sembilan di barat laut. Sempadan Johor adalah sempadan maritim dengan Singapura di selatan dan Indonesia di kedua-dua barat dan timur. Johor Bahru adalah ibu kota dan pusat ekonomi negeri, Kota Iskandar adalah kerusi kerajaan negeri, dan Muar berfungsi sebagai bandar kerajaan negeri. Ibu negeri lama ialah Johor Lama. Sehingga banci 2015, populasi negeri adalah 3,553,600. Johor mempunyai hutan hujan tropika yang sangat pelbagai dan iklim khatulistiwa.

Rentang gunung negara ini merupakan sebahagian daripada Titiwangsa Range, yang merupakan sebahagian daripada Range Tenasserim yang lebih besar yang disambungkan ke Thailand dan Myanmar, dengan Gunung Ophir menjadi titik tertinggi di Johor. Negeri ini mempunyai hubungan awal dengan Funan berdasarkan pertukaran hadiah. Selepas kematian kerajaan, kebanyakan pantai Melayu jatuh di bawah bidang kuasa Siam dan kemudian Majapahit. Beberapa dekad kemudian, dengan kemunculan Empayar Malacca, Islam menyebar ke seluruh Kepulauan Melayu. Selepas kejatuhan kerajaan ke Portugis, sisa-sisa keluarga diraja Malaka bergerak ke sungai di Semenanjung Tanah Melayu yang diketahui oleh penduduk tempatan sebagai Sungai Johor dan menubuhkan kesultanan baru, yang menjadi Empayar Johor. Percubaan mereka untuk mengambil semula Melaka mengakibatkan perang tiga hala antara Johor, Portugis, dan Aceh, satu lagi kesultanan yang semakin meningkat di Sumatera utara. Dengan ketibaan Syarikat Hindia Timur Belanda, Johor mengakhiri pemerintahan Portugis dan memulihkan pemerintahannya sendiri kepada banyak bekas tanggungannya di Sumatera, walaupun Melaka terus dipegang oleh kuasa asing.

Melalui pertikaian dalaman dalam kesultanan Johor dan kehadiran Syarikat India Timur di Semenanjung Tanah Melayu utara, perdagangan Belanda berubah daripada terlibat dalam pertikaian tempatan dengan cepat menakluki banyak Sumatra dan menandatangani Perjanjian Anglo-Belanda 1824 dengan British untuk mengelakkan konflik lebih lanjut dengan yang kedua. Di bawah perjanjian ini, Kepulauan Melayu dibahagikan di bawah dua bidang pengaruh. British memperoleh keseluruhan Semenanjung Melayu manakala Belanda menyerahkan milik Malaccan mereka sebagai pertukaran untuk British Bencoolen dan seluruh Sumatera dan wilayah lain seperti Jawa yang terletak jauh di selatan. Di bawah pemerintahan British, keutamaan diberikan kepada pendidikan dan pembangunan dan pentadbiran diraja Johor sendiri telah diperbaharui di bawah monarki gaya Inggeris. Pendudukan tiga tahun oleh Jepun dalam Perang Dunia II menghalang pemodenan. Selepas perang, Johor menjadi sebahagian daripada Malayan Union sementara sebelum diserap ke dalam Persekutuan Tanah Melayu mengikut syarat-syarat tertentu dan memperoleh kemerdekaan sepenuhnya melalui persekutuan, dan seterusnya Malaysia pada 16 September 1963. Johor mempunyai kepelbagaian yang tinggi dalam etnik, budaya dan bahasa. Negeri ini terkenal dengan tarian tradisional zapin.

Kepala negara adalah Sultan Johor, sedangkan ketua pemerintahan adalah Menteri Besar. Sistem kerajaan sangat dimodelkan pada sistem parlimen Westminster, dengan pentadbiran negeri dibahagikan kepada daerah-daerah pentadbiran. Islam adalah agama negara pada Perlembagaan Johor pada tahun 1895, tetapi agama-agama lain boleh diamalkan secara bebas. Kedua-dua bahasa Melayu dan Inggeris telah diterima sebagai bahasa rasmi untuk negara sejak tahun 1914. Ekonomi ini didasarkan pada perkhidmatan dan pembuatan.